Dinsdag 10 juli

Dinsdag, 10 juli
Lieve allemaal,
Na een verkwikkende douche werden we, zoals iedere morgen, door het taxibusje opgehaald en nadat we nog een aantal kinderen hadden opgepikt, kwamen we om 9 uur op school aan. Er waren vandaag een aantal voor ons nieuwe kinderen bij en een paar moeders die de ouderdag bezocht hadden. Na zingen en gebed begonnen de kinderen in hun klasje. De lokalen zijn klein met een grote tafel, zodat er weinig speelruimte is. Het doel was coaching on the job en het was heel goed om te zien dat de teachers probeerden het initiatief van de kinderen af te wachten. Zo gaf een jongetje spontaan de ballon aan de teacher, wat verrassend was voor haar. Een paar jongens reageerden heel goed op de PRT / motiverende technieken en lieten al enkele woordjes horen. Vooral Ciara is door haar speelse creativiteit en enthousiasme geweldig in het uitlokken van een reactie.
Voor een groot deel van de kinderen zou een ruimte gericht op sensorische- en fysieke activiteiten goed aan sluiten bij wat zij nodig hebben.
We hebben een begin gemaakt in een omslag van denken en het is goed te realiseren dat we geen wonderen kunnen verwachten. Voor sommige kinderen is 1 uur trainen/ spelen veel te veel en te intensief, zo ook voor de trainers. Tijdens het meespelen werd me nogmaals duidelijk dat deze kinderen echt 1 op 1 nodig behandeling nodig hebben, dat het niet mogelijk is je op twee kinderen tegelijk te richten, wat betekent dat het andere kindje op dat moment geen aandacht krijgt. Mogelijk dat een andere indeling van het trainingsuur een oplossing zou kunnen bieden.
Qua organisatie van materiaal valt er nog het een en ander te verbeteren: zo hebben de kinderen teveel toegang tot het materiaal. Het nieuwe spelmateriaal lag wederom in een kast en ik vermoed dat het initiatief tot het organiseren van het materiaal van ons zal moeten komen.
De psychologiestudenten die hadden toegezegd er in de middag te zullen zijn, bleken toch verhinderd. In plaats daarvan hadden we bezoek van 2 Amerikaanse College studenten en 2 Ethiopische studenten. De Amerikaanse college heeft een samenwerkingsverband met een Christelijke studentenorganisatie in Addis. Deze studenten zullen nog 3 weken meelopen, zodat we hen meteen hebben ingewijd in de motiverende technieken en communicatie.
We hebben nog twee dagen en nog veel uit te werken.
Morgen hebben we een afspraak met de minister van volksgezondheid....... dat zou je in Nederland toch echt niet lukken. Verder zijn er contacten gelegd met een psychiater die binnen de universiteit het autisme meer aandacht wil geven, zo ook onderwijs en wie weet wat voor mogelijkheden er zijn voor samenwerking met de school. Bijzonder om aan de basis hiervan te staan en hierbij betrokken te zijn. Wie weet waar dit alles toe zal leiden.
Vrijdag hebben we nog een huisbezoek en dan vertrekken we zaterdag met het vliegtuig naar Lalibela, een van de Unesco Werelderfgoederen. Zondag terug en dan 's avonds het vliegtuig in naar huis. Ongelofelijk hoe snel het gaat.
Wat is het internet geweldig. Net even met het thuisfront 'geskyped'. Heerlijk om de stemmen van Rik en Job te horen, de meiden zijn op kamp en uit logeren.
Het blijft wonderlijk en het maakt de wereld heel klein.
Denina hunu